Ondernemen is geen lineair proces met nette, gelijke treden. Je gaat niet zo even van A naar B. Sorry, helaas. De trap naar succes bestaat niet. De hobbelige weg wel.

Het is een rocky road van vallen en opstaan, zijwegen, doodlopende straten, snelwegen en hobbelige zandwegen. 

Het is een reis van stilstaan, en afvragen waar je nu in godsnaam heen moet. Kom ik nou van A? Wil ik nog wel naar B? En intussen het hele alfabet 3x gehad hebben. Heb ik nog wel de brandstof om door te gaan? Willen dat je terug kon, maar toch stug vooruit blijft gaan. In deze blog deel ik mijn reis met je.

SOEP EN ROGGEBROOD.⁠

⁠Oh my, wat hebben we dat veel gegeten in het begin van mijn ondernemerschap.⁠

Mensen die mij kennen, kennen mij als een blije unicorn met een happy life. Altijd blij, liefdevol en chronisch positief. Al deel ik de helft van mijn halfvolle glas met je, is het nog steeds halfvol voor mij. Wat zeg ik, dan hebben we allebei samen een halfvol glas! What a joy 🥳 Ik kan niet anders, en ik wil niet anders.

Maar ook ik begon met ondernemen vanaf nul, zoals zovelen. Sterker nog, met schulden die we eerder hadden opgebouwd toen we niet nadachten over geld. Geen netwerk, geen uitzicht naar een klus, alleen maar oog voor de ongekende drang naar vrijheid. ⁠

⁠I loved it! Ik had een brandend verlangen om het op mijn eigen manier te doen. Om mijn eigen regels te bepalen. Om mijn eigen leven te leven. Om alles wat in mij zat eruit te laten en te creëren. Om te leren. Om te spelen. ⁠Om te experimenteren met wat ik maar wilde. De eenhoorn was eindelijk losgebroken.

⁠Waar ik heen wilde wist ik wel – nou ja, een beetje.⁠ Ik wist dat ik iets wilde met marketing en communicatie. Met branding. Omdat ik dat zo leuk vond. En er een natuurtalent in was. Maar over sales en relatiebinding wist ik ook wel 2 dagen aan een stuk aan advies te vullen. Eigenlijk was alles wel prima. Lekker breed, ontdek ik vanzelf wel wat ik het leukst vind. Ik wist dat ik er een leuke business van wilde maken. Met heel veel plezier en high vibes, dat heb ik altijd gehouden.

DE REST KWAM VANZELF WEL.

⁠Het hoe, dat maakte me niet uit. Omzet? Winst? Dat kwam allemaal vanzelf wel.⁠

⁠Maar nu had ik alle RUIMTE als ondernemer, en dat was het beste van alles. Dat was voor mij op dat moment het meest belangrijk.⁠

⁠Daardoor smaakte die soep uit blik met roggebrood ook echt hemels. Ik proef het nog steeds. Het smaakte naar vrijheid. De heerlijke, dit-pakt-niemand-me-meer-af vrijheid. ⁠

⁠Het interesseerde me echt geen fluit dat ik keihard terug viel van een heel fijn salaris met leasebak. Gelukkig – en wat ben ik iedere dag weer dankbaar voor zijn eeuwige support – mijn man ook niet. Want ook hij zag de twinkeling van geluk en vrijheid in m’n ogen. Dat was voor hem genoeg.⁠ Ik was een ander mens.

Of beter gezegd, ik was weer mezelf aan het worden. Of nóg beter gezegd… ik was eindelijk mijn potentiële ik, mijn puurste ziel, mijn diepste innerlijke zelf aan het cultiveren. Ik was aan het groeien naar mijn mooiste zelf.

OPNIEUW MOGEN KIEZEN.

⁠En ik wilde alle ruimte om te groeien, te ontdekken wie ik was, wie ik nog meer kon zijn en waar mijn talenten en superpowers lagen. Nu ik opnieuw mocht kiezen. Wat wil ik dan doen? Wat wil ik brengen? Wie wil ik zijn? Wat was mijn hogere doel?

Dus het ongeveer eerste half jaar tot jaar was vrijheid, tijd en zelfontplooiing ook precies wat ik kreeg. Ok, en flink wat soep en roggebrood.

Maar omdat daar voor mij de focus had, was dat ook waar mijn aandacht naartoe ging. En wat ik oogstte. ⁠Ik kreeg niet meer geld en opdrachten, omdat ik dat niet belangrijk vond. De wet van aantrekking gaf me dus, zonder dat ik dat wist, precies wat ik wilde. En meer hoefde niet.

GROW OUT.

⁠Ik had die periode ook echt nodig, want ik was totaal opgebrand. Volledig de rek eruit en mezelf volledig verloren. Zo erg, dat ik in diep huilen uit kon barsten als ik weer iets was vergeten in de supermarkt en er bij de kassa pas achter kwam. Ja, ook ik heb zo’n 10 jaar geleden een burnout gehad 🙋‍♀️ Ik heb hier niet echt veel over geschreven, maar nu stroomt dit verhaal er ineens zo uit… dat het maar tijd is om te vertellen, I guess. Ik wens het moment zelf niemand toe, maar het is ook wel een cadeau voor mij geweest. Want je echte zelf komt naar boven. En je kiest daar uiteindelijk voor.

Een van mijn coaches noemde het een grow-out: een pijnlijk gevecht tussen je innerlijke zelf en wat je aan de buitenwereld geeft. Een innerlijke sabotage omdat je hart roept ‘Ik kan niet meer.’ maar je hoofd die je hart keihard de mond snoert. Die het vlammetje van je ziel langzaam afbrandt. Ik was toen m’n ergste vijand.

VALSTRIK VAN M’N MINDFUCK.

Het was voor mij een met stenen gevulde jas vol verantwoordelijkheidsgevoel die super strak zat, maar ik wilde ‘m koste wat kost aanhouden. Terwijl ik al watertrappelend m’n rol wilde vervullen. Want tsja, dit ben ik nou eenmaal en er word op mij gerekend. Omdat ik mijn identiteit eraan ontleende, dacht ik natuurlijk dat de hele wereld zou instorten als ik dat zou doen. Ik kan niet anders. Een mooie valstrik-tactiek van mijn eigen fucked up mind. Ik geloofde niet anders dat blijven doen wat ik deed the only way was.

Ik geloofde dat ik er niet uit kon stappen, maar niets was minder waar. Klaar om het los te laten dus. En ik had alle tijd nodig om weer heel te worden en mijn veerkracht terug te krijgen. Dat gunde ik mezelf wel meteen toen ik de vrijheid proefde. Daar begon ook denk ik een diepere definitie van zelfliefde. En de groei naar Liefdevol Leiderschap.

Daarom interesseerde geld me helemaal niets. Nada. Nop. Als ik maar m’n soep en roggebrood kan kopen, is alles prima.

TIJD, GELD EN ENERGIE.

Dus zo heerlijk als ik genoot van mijn vrijheid en TIJD en ENERGIE op nummer 1 stonden, vond ik GELD niet zo belangrijk. En om die reden kwam het geld ook niet echt aanrollen. Logisch, want ik was er niet mee bezig. Sterker nog.. ik had er zelfs een beetje problemen mee. Ik hield het af. Omdat ik het harde zwoegen, mezelf verliezen en veel huilen en hartzeer had gekoppeld aan geld. Alsof geld betekende dat je je ziel verkoopt. ‘Dan maar niet hoor. Ik vind m’n vrijheid belangrijker.’

Op zich een goed uitgangspunt om jezelf en vrijheid bovenaan te stellen, maar ik weet nu inmiddels dat het ook én én kan! En dat geld ook energie is. En vrijheid. Dus geld is fijn, heel heel fijn 😉 Nee maar echt, heel fijn.

THE SECRET.

Na de intense deep dive in mijzelf en het vertrouwen dat ik mijn nieuwe gevonden ik nooit meer zou verliezen, durfde ik weer te spelen met de commerciële kant in mij. Ik ging mezelf stretchen en mijn manifestatie kracht ontwikkelen. Ik denk dat de docu The Secret de eye-opener was. Ik voelde ‘m wel! En het was zeker waard om te proberen, dacht mijn gereserveerde hoofd. Toch niemand die het weet, so why not?

Later zou ik me ook spiritueel en energetisch ontwikkelen, waardoor het manifesteren en leven vanuit flow helemaal een feest werd 🥳

Nadat ik – voorzichtig en met veel speelsheid – mijn focus ging verleggen, mijn affirmaties deed, mijn geldmagneet ontwikkelde, meer zichtbaar was, scherpere doelen stelde en echt aan mijn business ging bouwen, kwam er ook financieel snel meer ruimte. Toffie nieuwe kansen, klanten en klussen kwamen op mijn pad.

Puur en alleen omdat ik daar mijn aandacht op richtte. Omdat ik het aantrok, en zelf ook de kansen met beide handen aangreep. Ik trok kansen aan, maar de kansen mij ook. Ik stapte sneller op mensen af, durfde mezelf meer te laten zien en vertelde mijn verhaal met diepe overtuiging. Ik geloofde in mijzelf en wat ik een ander kon brengen. En als je in die energie staat, is dat voor de ander enorm aantrekkelijk!

EIGEN-WIJSHEID.

Het werd een drijvende kracht en een kick om ieder jaar weer mijn omzet te laten groeien. Om m’n wed-maar-dat-ik-het-kan-doelen te stellen. En te behalen.

Er kwam meer structuur en mijn energie kreeg de gelegenheid om verder te groeien. Mijn creativiteit en lef volgde als een stuiterbal! Mijn intuïtie kreeg een steeds sterker signaal en ik ging leven vanuit mijn innerlijke eigen-wijsheid.

Er ontstonden verschillende bedrijven en we konden binnen een paar jaar de schulden aftikken. En proosten op een prachtige mijlpaal als nieuw hoofdstuk van mijn ondernemerschap. Een nieuw hoofdstuk van wie ik ben.

VOEL WAT IS.

Moraal van dit veel te lange verhaal? Het ondernemerschap is geen lineaire weg, ook al zou je het zo strak bedenken en plannen. Geef jezelf de ruimte om te spelen en om te groeien. Om ups en downs te ervaren. ⁠

Geef jezelf ruimte om het op jouw manier te doen. Om te experimenteren en jezelf te ontdekken. Op je bek te vallen. En van alles te leren.

Wees mild naar jezelf. En heb dit proces lief, want de zwaarste momenten blijken vaak de mooiste lessen. Zie alles als groei.

Neem alle tijd en ruimte om jezelf dieper te leren kennen en te ontplooien. Investeer in jezelf. Echt, er is zoveel meer te ontdekken binnen in JOU dan dat er buiten te vinden is.

Kies dus voor wat belangrijk is voor jou, alleen al op dit moment. Volg niet wat je denkt dat moet, of wat iedereen je vertelt. Luister naar je eigen intuitie, je verlangens, jouw ritme. Volg ook jouw eigen-wijsheid. Wees je eigen Liefdevolle Leider.

En wees trots op jezelf, want hell yeah.. je doet het wel! Vier de momenten dat je een stap zet, dat je ergens doorheen breekt, dat je buiten je comfort zone gaat. Gebruik al die mijlpalen, feel good dansjes en happy vibes als positieve brandstof op jouw pad.

Dan kom je vanzelf boven op de trap van succes. Jouw trap van succes. ❤️

⁠